شعر و سرود

هرکه را رسمِ وفاداری به جاست
با الفبای " صَفَر " دَردآشناست

صادِ آن صافی شدن بی غَلّ وغَش
کربلا تا کوفه را سَعی وصفاست

فاءِ این ماهِ خدا ، فردوسِ عشق،
فیضِ عُظما بُردن از اشک وعزاست

رایتی از رایِ آن در اهتزاز
در لوایِ آن چه غوغایی به پاست

از نفیرِ " ماهِ حُزنِ ماهِ حُزنِ "،
ناله هایی درنوای نینواست

تعزیَت گویِ عزا خیلِ مَلَک
خیلِ مَلَک در هر صَفر همراه ماست

"اَربَعین" آغازِ حرفش با اَلِف
خیلِ مَلَک فِی المَصائِب اَو بَلاست

بای آن بانویی از بـِنتُ الهُدا
کوهِ صبرو طاقت اَندَر کربلاست

عقدِ خون بستن به عین اربعین
رسمِ عُشّاقِِ حسین و اَتقیاست

یای آن " یا لَیتَنا کُنّا مَعَک "
بی دغلبازی وَ بی رنگ وریاست

نونِ آخر نوشدارویی عجیب
از برای دردِ بی درمانِ ماست

کارِ زینب در صفر افشا گریست
خطبه هایش چون علیِّ مُرتضاست

آخِرِ این ماهِ پُر اندوه و غم
وامحمّد ، واحَسَن، اَو وا رضاست

غلامرضا مهدوی

برچسب ها : رسمِ وفاداری , الفبای صَفَر , دَردآشنا , صافی شدن , غَلّ وغَش , ماهِ خدا , فردوسِ عشق , فیضِ عُظما , اشک وعزا , در اهتزاز , غوغابه پاست , ماهِ حُزنِ , نوای نینوا , تعزیَت گویِ , خیلِ مَلَک , بـِنتُ الهُدا , کوهِ صبر , عقدِ خون , وامحمّد , واحَسَن ,
بازدید : 28